Nieuws uit Aotearoa, deel 1

Ha mensen!

Ben op dit moment nog steeds bezig met het verkennen van het land van 'The long white cloud' en bevind op dit moment in Waitomo. Voor degene die na het vlaggetje, de Maorinaam voor het land nog steeds niet weten waar ik het over heb..en dat zullen er toch een aantal zijn..ben in Nieuw Zeeland!

Zoals gezegd hebben Sanne en ik de afgelopen 3 weken gebruikt om voornamelijk het Zuider Eiland van Nieuw Zeeland te bekijken. En wat een mooie trip is het geworden. Ongelovelijk hoe achter elke bocht en berghelling een totaal ander landschap verborgen kan liggen. De ene dag sta je op het ijs van een grote gledsjer, de andere dag lig je op een goudgeel strand en super helder water...wow! Zeker de moeite van de min. 24uur duurende vlucht op je te nemen.

We zijn onze trip zoals veel andere mensen begonnen in Auckland, waarbij we hadden gehoord dat de douane super streng op verborgen overzeese etenswaren controleerde en als je vergat iets aan te geven dat je dan een 'on the spot' boete van $200,- kon krijgen..ook dat als je bergschoenen aan zou hebben dat je schoenzool gecontroleerd zou worden en meer van dat soort ongein..gelukkig was er niets aan de hand behalve dat San haar handtasje bij de bagagescan liet liggen en we die nog even moesten terug regelen (alle bankpassen etc erin) ;)

In Auckland hadden we de meest kloterige kamer ooit..erger zelfs dan de minst mooie kamers in Thailand, Indonesie en Cambodja..dat zegt wat! De kamer bevatte alleen een bed en een afgerachte stoel..het bed was niet veel meer dan twee opelkaar gelegde matrassen..Maar goed gelukkig bleven we hier maar 1 nacht om de volgende ochtend vroeg de 'Overlander' te pakken, die de treindienst tussen Auckland en Wellington verzorgt, zodat we, ondanks dat we snel naar het Zuider eiland afreisden nog wel wat van het landschap konden zien. En tja Auckland, waar een derde van de Nieuw Zeelanders woont, is best een ok grote stad, niet heel bijzonder, wel een leuke kroeg aan de haven: Mac's Brewhouse, met stalampen aan het plafond gemonteerd (zie foto's).

De treinreis naar Wellington was meer dan de moeite (12 uur treinen) waard. Wat ging dat snel voorbij en wat was dat gaaf om de verschillende landschappen aan je voorbij te zien zoeven. Er was zelfs een buitenlucht observationdeck, waar je in de buitenlucht wat mooie foto's kon nemen. Het landschap veranderd van stedelijk, naar landelijk, met koeien en schapies..vooral heeeeel veeeeel schapies (Niewzeeland heeft er meer dan 35 miljoen..tegenover 4 miljoen inwoners). Vervolgens word het landschap droger en vulkanischer. Op een gegeven moment bevindt je je op een hoogvlakte en stopt de trein er voor een lunchpause. We zaten naast de trein in het gras te picknicken met uitzicht op de drie grootste vulkanen van Nieuw Zeeland..wow! De trein stopte ook om de trein uit Wellington te laten passeren. Het is namelijk enkel spoor ;). Daarna rijdt de trein nog een tijdje langs de kust, totdat je in NZ's hoofdstad aankomt. Wel apart Wellington is ongeveer 4x groter dan Meppelcity (30.000 inwoners), maar is wel hoofdstad. Leuke stad met een mega groot nationaal museum (Te Papa) met alles wat je niet en wel over de Maori's en de nationale geschiedenis wilt weten. Daarnaast leuke restaurantjes en cafeetjes, leuk om even in rond te struinen. Vervolgens nog een ritje met de cablecar (San Fransisco!) naar uitzichtspunt op de berg en je bent alweer een dag verder! De volgende ochtend een prima cooked breakfast gehad (ja, paps en mams, daar ben ik inmiddels aan gewend en moet zeggen dat ik het zo af en toe met bacon, eggs en toast zelfs heel lekker vind!haha). vervolgens op naar de Ferry, de Interislander, die ons van Wellington naar Picton zou brengen. Leuke reis met zelfs een bios aan boort!

In Picton (Zuider Eiland) aangekomen mijn tweede ontmoeting met een rechtssturende linksrijdende auto gehad..:D en dit maal moest er zelfs met links geschakeld worden..jep daar stond ie dan hoor ons bakkie:Ferrarirood van het overbekende en wereldwijd gerenomereerde merk Kia..het type dat je bij ons ook wel tegen komt in de plaatselijke snackbar..de Picanto! Als het goed is staat er ook een foto op blogspot! alles bij elkaar moet ik zeggen dat als je een handgeschakelde auto hebt, het op de een of andere manier makkelijker is om links te rijden (of zou het er mee te maken hebben dat het de tweede keer was) anyways ik heb het autorijden, een lullige 2000km lekker kunnen afwisselen met Sanne, aangezien zij een ace op dit gebied is (zij heeft haar rijbewijs in Londen gehaald). De eerste rit leidde ons door het noord-oosten van het Zuider Eiland dat een groot natuurgebied is waar vrijwel niemand woont (op een paar boeren na) naar Kaikoura. De plaats waar we in zee wilden zwemmen met dolfijnen. Maar waarvoor, ookal waren we bijna twee weken van te voren met boeken geen plaats was. Anyways als je niet naar Dolfijnen/zeeleeuwen/walvissen gaat kijken is dit plaatsje niet zozeer de moeite waard.

De volgende dag reden we Kaikoura - Akaroa, wat weer een super mooie rit was, langs de kust, over de mooie snelweg (euh...tja het is niet meer dan een 80km weg:)). Aangekomen in Akaroa, heb je het idee je in een klein Frans kustplaatsje te bevinden, met kleine barretjes/restaurantjes een boulevard en een jachthaven. Heel apart, dat klopt ook want in deze natuurlijke haven, omringd door bergen, hebben zich sinds de tweede helft van de 19e eeuw veel Fransen gevestigd, die de wijn in eigen land zat waren, of miscchien genoeg hadden van de stinkende kazen:)
Naast dat we ook in een super hostel zaten, van een Amerikaans stel die uit NYC waren gekomen, hun dikke banen hadden opgezegd en dit hostel waren begonnen, was het ons hier ook gelukt om de volgende dag met Hectors dolfijen te zwemmen. Hectors zijn kleiner dan de 'normale' dolfijn en zijn zwart en wit-grijs gekleurd. Supergaaf om een keer met deze beestjes, die super speels en nieuwsgierig zijn rond te hebben kunnen zwemmen. Ze komen super dichtbij je, dat je ze bijna kunt aanraken. We hadden wel geluk volgens de gidsen die mee waren, want net als mensen hebben dolfijnen ook wel eens geen zin om met mensen te zwemmen. De dag dat wij in het water lagen werden we omcirkeld door een stuk of 10 dolfijnen, die we door rare geluiden te maken door onze snorkels bij ons hielden!

Met de natte haren de auto in en verder rijden naar Oamaru. ook dit is weer een klein plaatsje aan de kust, waar je, zo hoorde we bij aankomst in onze 'Villa Kakelbond' veel Pinguins kunt zien. De jonge hippie eigenaaresse trok echt alles uit de kast om ons de omgeving van Oamaru aan te prijzen (ookal bleven we maar een nacht). We trokken er dan ook bij zonsondergang op uit om deze beestjes van dichtbij te bekijken. De Geelgeoogde Pinguin schijnt heel erg schuw te zijn, waar wij echt niks van hebben gemerkt, er waren er zelfs een aantal die naar je toe kwamen om zichzelf te showen. Heel grappig om de Pinguin-vrouwtjes te zien, die op wacht staan bij het nest in de kliffen en over de zee uitkijken en af en toe een gil geven op zoek naar hun mannetje die de verse vis komt brengen.Terug gereden van het strand naar het plaatsje op zoek naar de blauwoogige Pinguin, die dus echt maar max. 30 cm groot is, wat ze nog grappiger maakt dan de geeloogige. Na door een vervallen treinrangeerplaats geklommen te zijn en ons in de bosjes verscholen te hebben kwamen na heel lang geduldig (euh...) wachten de groepjes Pinguins aan wal.

Om het een beetje overzichtelijk te houden, laat ik jullie de belevenissen van de rest van de trip over het Zuider Eiland volgende week in deel 2 weten.

To be continued ;)